უაზროდ ვღეჭავ კალენდრის ნახევს

კბილებში რჩება დღეთა ფლეთები

სანამ ცხოვრება სამყაროს გახევს,

სანამ ბოლომდე დავიფლეთები...

ალბათ დენტისტი ნახავს ნაკვალევს,

ჩემი დღეებით დარჩენილ შედეგს,

ჩემს შესანდობარ ფიალას დალევს

და ადღეგრძელებს თაობას შემდეგს...

ალბათ ხორციდან სულ მალე გავალთ,

ალბათ ოდესმე ყველგან კვდებიან,

ცოტანი ვტოვებთ, ყველანი წავალთ

-სადაც არასდროს გველოდებიან...