მიჰქონდათ კუბო ეტლი ჩემი უკანასკნელი

რეკავდნენ ზარებს ხარხარებდა არარაობა

ვიღაცა ხსნიდა ჩაშავებულ აკლდამის კარებს

და ქარი ჩემი ადვოკატი ღმერთთან დაობდა

შავი სიკვდილი ცივ ტუჩებზე ვნებით მკოცნიდა

და მიხუტებდა როგორც სატრფო ხვევნა სიცილით

თმებს მიწეწავდა თვალებიდან სხივებს მაცლიდა

ვიყავით ორნი თეთრ კუბოში მე და სიკვდილი

ჩემს ირგვლივ იყო დანამული წამწამთა კვდომა

კუბოს ზევიდან ჩამესმოდა ქალის ტირილი

და ვერ გამეგო რატომ იყო ჩემს ირგვლივ გლოვა

ნუთუ დააკლდათ ამ ხალხს რამე ჩემი სიკვდილით